Tijdens de lockdown blijf ik meestal binnen en verberg ik me zoals Rapunzel voor het koninkrijk van corona. Ik ben blij dat ik in Vorselaar woon, zodat ik elke dag mijn toevlucht kan zoeken in het sprookjesbos van Vorselaar, met zijn majestueuze beuken en zijn vertrouwde lindebomen. Ik betreed het bos via een houten hek waar ook het volgend bord staat:
Elke keer houd ik mijn adem in wanneer ik dan dieper het bos inga. Ik hoor vogels, maar door de eerste groene bladeren kan ik ze niet zien. Dan kom ik in het domein van de beuken. Hun bladeren zijn zo efficiënt in het opvangen van zonlicht dat eronder niets kan groeien. En daar zie ik het kasteel omgeven door een gracht en rhododendrons.
De natuur biedt me veel troost en is een anker in deze vreemde tijd. Als ik me depressief voel, zoek ik een nieuw verhaal op in dit sprookjesbos.